تأثیر افزودن سیلیسیم بر کاهش خسارت ناشی از سمیت کادمیم در خیار (.cucumis sativus l) در مرحله رویشی

سیلیسیم یکی از عناصر مفید برای رشد برخی گیاهان از جمله خیار می باشد. به نظر می رسد سیلیسیم ظرفیت آنتی اکسیداتیو گیاه را افزایش داده و باعث کاهش خسارت های ناشی از تنش های محیطی و سمیت فلزات می شود. این پژوهش با هدف بررسی برهمکنش سیلیسیم و کادمیم بر رشد، میزان ماده خشک و فعالیت آنزیم کاتالاز به عنوان یک آنزیم آنتی اکسیدان، روی خیار اجرا شد. این آزمایش هیدروپونیک در گلخانه مرکز کشت بدون خاک دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بودند از دو سطح کادمیم (صفر و 5 میکرومولار)، دو سطح سیلیسیم (صفر و 1 میلی مولار) و دو رقم خیار (رقم گلخانه ای نگین و رقم مزرعه ای سوپردامینوس). نتایج نشان داد که کادمیم تأثیر معنی داری بر وزن تر و خشک اندام هوایی دو رقم خیار مورد مطالعه نداشت، ولی سبب کاهش معنی دار وزن تر و خشک ریشه شد. تأثیر سیلسیم بر وزن خشک اندام هوایی بسته به رقم متفاوت بود. تغذیه سیلیسیم باعث افزایش معنی دار وزن خشک اندام هوایی رقم سوپردامینوس شد، ولی بر وزن خشک اندام هوایی رقم نگین بی تأثیر بود. فعالیت آنزیم کاتالاز تحت تأثیر حضور سیلیسیم و کادمیم قرار گرفت به گونه ای که کادمیم در هر دو رقم خیار مورد مطالعه فعالیت آنزیم کاتالاز را کاهش داد. در مقابل، با افزودن سیلیسیم به محلول غذایی، فعالیت آنزیم کاتالاز در رقم نگین افزایش یافت. به نظر می رسد که افزودن سیلیسیم به محیط رشد خیار می تواند باعث بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی گیاه شود، گرچه این اثر بستگی به رقم خیار دارد.